Inmiddels helemaal “los”op de auto zoals ze dat bij ons noemen, dus geen begeleider meer. Johan is die dag mijn collega. Een man met vele jaren ervaring. Onervaren mensen worden altijd gekoppeld aan iemand van de “ouwe hap”. Na al diverse ritjes gedaan te hebben kunnen we eindelijk gaan eten.
Johan steekt net de eerste lepel in zijn mond wanneer onze portos even duidelijk laten horen dat het werk nog niet gedaan is.
A1 eenzijdig ongeval op de A2 richting Eindhoven, afrit Ekkersrijt.
Auto over de kop in de berm, bestuurder uit de auto geslingerd, brandweer en politie rijden mee, en tweede wagen wordt aangestuurd. 

We zitten vandaag in Best op de post, de plek des onheil is dus niet zo ver weg. We rijden de snelweg op en vrijwel meteen is daar de afrit al. We nemen de afrit en komen in een bocht en daar zien we een mooie Mercedes, die gereduceerd is tot een hoop schroot, op zijn kop in de berm liggen. Onderweg naar zijn eindpunt heeft hij niet alleen zijn bestuurder eruit gegooid maar ook nog een groot ANWB bord omgeploegd. Onder dit bijna tot de grond toe omgebogen bord vinden we de bestuurder. Bijna net zo erg in puin als de auto waar hij in reed.
Hij is neurologisch zo slecht dat hij geintubeerd moet worden zodat we hem kunnen beademen. Die heeft dus een flinke smak met zijn hersenpan gemaakt. Binnen enkele minuten heeft onze patiënt een buisje in zijn keel en wordt zijn ademhaling ondersteund door mijn collega die regelmatig een keer in de ambuballon knijpt. Dan arriveert de tweede wagen. Onze patiënt wordt aan de monitor gelegd, zodat we zijn vitale functies beter in de gaten kunnen houden, krijgt een infuus, wordt van top tot teen nagekeken op andere verwondingen, en vervolgens met een halskraag om voorzichtig op de wervelplank gedraaid en vastgesnoerd.
Zo, klaar voor transport. We zijn alles bij elkaar nog geen 20 minuten bezig geweest. We tillen de plank op de brancard en schuiven deze voorzichtig in de ambulance. De patiënt is verder stabiel, d.w.z. een goede bloeddruk en hartslag en met beademing is ook het zuurstofgehalte in het bloed goed. Dus onze collega’s besluiten in overleg met Johan om niet mee te rijden naar het ziekenhuis en zich weer vrij te melden. Ik rij met A1 naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis, het Catharina ziekenhuis in dit geval. Terwijl we aan het rijden zijn hoor ik mijn collega een vooraankondiging doen aan het ziekenhuis, zodat zij weten wat er zodadelijk hun eerste hulp op komt.
Wanneer we bij het ziekenhuis richting eerste hulp rijden zien we de deur al open staan en kunnen meteen de garage binnen rijden. Daar worden we opgevangen door verpleegkundigen van de eerste hulp die ons naar de juiste kamer brengen en daar waar nodig helpen. Binnen in de traumakamer staat al een heel team van doktoren en verpleegkundigen te wachten om onze patiënt over te nemen. Johan draagt de patiënt over en wij keren terug naar de garage om de rotzooi in de auto op te ruimen en onze spoedkoffer weer aan te vullen. Ondertussen nakletsend over de rit. 

Dat was nou nog eens een mooie inzet! Alles verliep soepel, we waren in no time in het ziekenhuis en ook daar was de opvang fantastisch! Dat zijn leuke ritten.
Nog leuker wordt het wanneer de politie even later komt vertellen dat de auto niet lang daarvoor als gestolen was opgegeven!
Ik schiet in de lach. Johan vraagt wat er is en ik zeg, “Ik krijg visioenen van een tegenstribbelende auto die niet gestolen wil worden, en de dief wel eens even een lesje zal leren. Ik zie hem al als een bokkend paard van links naar rechts over de weg schieten.”
“Dat is dan een lesje wat hij wel nooit zal vergeten, beter dan de gevangenis!” zegt Johan, en ook wij melden ons weer vrij.
De mercedes was voor mij de ster van de avond, ook al bracht ie het er zelf niet zo goed van af.